حضرت عیسی علیه السلام یکی از انبیای الهی است که معجزات زیادی از ایشان در قرآن و روایات اسلامی ثبت شده است. اما از آن جهت که معجزات انبیا متناسب با شرایط و بحران های زمان خودشان بود، پرتکرارترین معجزه ایشان شفای بیماران بود. جالب است بدانید مسیحیان، عیسی را خدا می دانند و از جمله دلایلشان برای الوهیت وی معجزات ایشان، خصوصا زنده کردن مردگان است. این در حالی است که قرآن این معجزه و معجزات دیگری را برای حضرت عیسی علیه السلام بیان می کند و در عین حال الوهیت را از ایشان نفی می کند.[۱] معمولا مسیحیان نمی دانند که قرآن بسیاری از معجزاتی که آنها برای عیسی قائل هستند را تایید کرده و در مرتبه بالاتر معجزاتی را برای ایشان بیان کرده که در کتاب مقدس آنان اثری از آن یافت نمی شود.

شفای بیمار (کور و پیسی) و زنده کردن مردگان ، معجزاتی از حضرت عیسی  است که هم در قرآن و هم در کتاب مقدس آمده. اما سخن گفتن در گهواره، ایجاد پرنده ای از گِل و دمیدن در آن و زنده شدنش، اطلاع از اخبار غیبی از آنچه مردم خورده اند و آنچه در خانه هایشان ذخیره کرده اند و مائده آسمانی معجزاتی از حضرت عیسی علیه السلام است که فقط در قرآن آمده.

لازم به توضیح است که طبق کتاب مقدس مسیحیان ، حضرت عیسی علیه السلام به غذاهای زمینی برکت داده و افراد زیادی با خوردن غذای کم مانند ماهی سیر شده اند[۲]. اما در هیچ کجای کتاب مقدس سخنی از مائده آسمانی به میان نیامده.  

آنچه در این میان اهمیت دارد اینکه طبق آیات قرآن معجزات حضرت عیسی علیه السلام  از آنچه مسیحیان می گویند بیشتر بوده و البته همه این معجزات را به اذن الهی انجام داده است و هیچ کدام از آنها- چه زنده کردن مردگان و چه حیات بخشیدن به پرنده ای از گِل- دلیلی بر الوهیت ایشان نمی شود.

معجزات حضرت عیسی (علیه السّلام) به اذن پروردگار در قرآن

سخن گفتن در گهواره
وَیُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ... (آل عمران ۴۶)
و با مردم در گهواره [به صورت کاري خارق العاده] و در ميان سالي [با زبان وحي] سخن مي گويد و از شايستگان است. 

.... تُکَلِّمُ النَّاسَ فِی الْمَهْدِ .... (مائده ۱۱۰)
[ياد کنيد] هنگامي که خدا فرمود: اي عيسي بن مريم! نعمتم را بر خود و بر مادرت ياد کن، آن گاه که تو را به وسيله روح القدس توانايي بخشيدم، که با مردم در گهواره [به اعجاز] و در ميان سالي [به وحي] سخن گفتي، . . . . . 

فَأَشَارَتْ إِلَیْهِ قَالُوا کَیْفَ نُکَلِّمُ مَنْ کَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا . قَالَ إِنِّی عَبْدُ اللَّهِ آتَانِیَ الْکِتَابَ وَجَعَلَنِی نَبِیًّا . وَجَعَلَنِی مُبَارَکًا أَیْنَ مَا کُنْتُ وَأَوْصَانِی بِالصَّلاةِ وَالزَّکَاةِ مَا دُمْتُ حَیًّا. وَبَرًّا بِوَالِدَتِی وَلَمْ یَجْعَلْنِی جَبَّارًا شَقِیًّا . وَالسَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَیَوْمَ أَمُوتُ وَیَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا (مریم ۲۹-۳۳) 
پس مريم به نوزاد اشاره کرد [که از او بپرسيد.] گفتند: چگونه با کودکي که در گهواره است، سخن بگوييم؟! (۲۹) نوزاد [از ميان گهواره] گفت: بي ترديد من بنده خدايم، به من کتاب عطا کرده و مرا پيامبر قرار داده است. (۳۰) و هر جا که باشم بسيار بابرکت و سودمندم قرار داده، و مرا تا زنده ام به نماز و زکات سفارش کرده است. (۳۱) و مرا نسبت به مادرم نيکوکار [و خوش رفتار] گردانيده و گردنکش و تيره بختم قرار نداده است. (۳۲) و سلام بر من روزي که زاده شدم، و روزي که مي ميرم، و روزي که زنده برانگيخته مي شوم. (۳۳)

ایجاد پرنده از گِل، شفای کور مبتلا به پیسی ، زنده کردن مردگان ، اخبار غیبی از آنچه مردم خورده اند و آنچه در خانه هاشان ذخیره کنند
... أَنِّی قَدْ جِئْتُکُمْ بِآیَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ أَنِّی أَخْلُقُ لَکُمْ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ فَأَنْفُخُ فِیهِ فَیَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُبْرِئُ الأکْمَهَ وَالأبْرَصَ وَأُحْیِی الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُکُمْ بِمَا تَأْکُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیُوتِکُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ (آل عمران ۴۹)
و به رسالت و پيامبري به سوي بني اسرائيل مي فرستد که [به آنان گويد:] من از سوي پروردگارتان براي شما نشانه اي [بر صدق رسالتم] آورده ام؛ من از گِل براي شما چيزي به شکل پرنده مي سازم و در آن مي دَمم که به اراده و مشيّت خدا پرنده اي [زنده و قادر به پرواز] مي شود؛ و کور مادرزاد و مبتلاي به پيسي را بهبود مي بخشم؛ و مردگان را به اِذن خدا زنده مي کنم؛ و شما را از آنچه مي خوريد و آنچه در خانه هايتان ذخيره مي کنيد خبر مي دهم؛ مسلماً اگر مؤمن باشيد اين [معجزات] براي شما نشانه اي [بر صدق رسالت من] است.

... وَإِذْ عَلَّمْتُکَ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإنْجِیلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّینِ کَهَیْئَةِ الطَّیْرِ بِإِذْنِی فَتَنْفُخُ فِیهَا فَتَکُونُ طَیْرًا بِإِذْنِی وَتُبْرِئُ الأکْمَهَ وَالأبْرَصَ بِإِذْنِی وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتَى بِإِذْنِی وَإِذْ کَفَفْتُ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَنْکَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ مُبِینٌ (مائده ۱۱۰)
[ياد کنيد] هنگامي که خدا فرمود: اي عيسي بن مريم! نعمتم را بر خود و بر مادرت ياد کن، آن گاه که تو را به وسيله روح القدس توانايي بخشيدم، که با مردم در گهواره [به اعجاز] و در ميان سالي [به وحي] سخن گفتي، و آن گاه که تو را کتاب و حکمت و تورات و انجيل آموختم، و هنگامي که به اذن من از گِل، مجسمه اي به شکل پرنده مي ساختي، پس در آن مي دميدي و به فرمان من پرنده اي زنده مي شد، و کور مادر زاد و شخص پيس را به اذن من شفا مي دادي، و زماني که مردگان را به اجازه من [زنده از گور] بيرون مي آوردي، و آن گاه که [شرّ و آسيب] بني اسرائيل را هنگامي که براي آنان دلايل روشن آوردي از تو بازداشتم، پس کساني که از آنان کافر شدند، گفتند: اين [دلايل و معجزات] جز افسوني آشکار نيست. 

مائده ی آسمانی
إِذْ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ یَا عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ هَلْ یَسْتَطِیعُ رَبُّکَ أَنْ یُنَزِّلَ عَلَیْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ-  قَالُوا نُرِیدُ أَنْ نَأْکُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَکُونَ عَلَیْهَا مِنَ الشَّاهِدِینَ - قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَیْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَکُونُ لَنَا عِیدًا لأوَّلِنَا وَآخِرِنَا وَآیَةً مِنْکَ وَارْزُقْنَا وَأَنْتَ خَیرُ الرَّازِقِینَ - قَالَ اللَّهُ إِنِّی مُنَزِّلُهَا عَلَیْکُمْ فَمَنْ یَکْفُرْ بَعْدُ مِنْکُمْ فَإِنِّی أُعَذِّبُهُ عَذَابًا لا أُعَذِّبُهُ أَحَدًا مِنَ الْعَالَمِینَ (مائده ۱۱۲-۱۱۵)
و ياد کنيد] زماني که حواريون گفتند: اي عيسي بن مريم! آيا پروردگارت مي تواند براي ما سفره اي که غذا در آن باشد از آسمان نازل کند؟! گفت: اگر ايمان داريد، از خدا پروا کنيد. (۱۱۲) گفتند: مي خواهيم از آن بخوريم و دل هاي ما آرامش يابد، و بدانيم که تو [در ادعاي نبوتت] به ما راست گفته اي، و ما بر آن از گواهان باشيم. (۱۱۳) عيسي بن مريم گفت: خدايا! اي پروردگار ما! براي ما از آسمان سفره اي پر از غذا نازل کن تا عيدي باشد براي اهل زمان ما و نسل آينده ما، و نشانه اي از سوي تو؛ و ما را روزي بخش که تو بهترين روزي دهندگاني. (۱۱۴) خدا فرمود: من مسلماً آن را بر شما نازل مي کنم، پس اگر کسي از شما بعد از آن کافر شود [و به انکار نبوّت عيسي و معجزه اش برخيزد] بي ترديد او را عذابي خواهم کرد که هيچ يک از جهانيان را آن گونه عذاب نکنم. (۱۱۵)

 پاورقی

[۱] « كسانى ‌كه گفتند: خداوند همان مسيح فرزند مريم است، به‌يقين كافر‌ شدند، [با اينكه خود] مسيح گفت: اى بنى‌اسرائيل! خداوند يگانه را، كه پروردگار من و شماست، پرستش ‌كنيد؛ زيرا هر‌كس همتايى براى خدا قرار ‌دهد، خداوند بهشت را بر او حرام‌ كرده؛ و جايگاه او دوزخ است؛ و براى ستمكاران، هيچ يار و ياورى نيست.» (مائده، آیه ۷۲)

[۲] متی، ۱۴: ۱۷-۲۱