۱. عيسى بن مريم عليه السلام به يارانش فرمود: «بگوييد بدانم اگر يكى از شما بر برادر خود بگذرد و ببيند كه جامه ‏اش از روى قسمتى از عورتش كنار رفته است، آيا آن را بيشتر نمايان مى‏ كند يا مى ‏پوشاند؟». گفتند: آن را مى ‏پوشانيم.
فرمود: «چنين نيست؛ بلكه عريانترش مى ‏كنيد!».
يارانش دانستند كه براى آنها مَثَلى زده است. پس گفته شد: اى روح خدا! منظور چيست؟
فرمود: «منظور اين است كه هر يك از شما عيب برادرش را مى ‏بيند و آن را نمى ‏پوشاند».(۱)

۲. عيسى عليه السلام به يارانش فرمود: «بگوييد بدانم اگر بر مردى بگذريد كه خوابيده و باد، جامه او را كنار زده است، چه مى ‏كنيد؟».
گفتند: جامه ‏اش را به حالت اوّل بر مى‏ گردانيم.
فرمود: «نه! بلكه شما همان باقى ‏مانده ‏اش را هم كنار مى ‏زنيد».
گفتند: سبحان اللَّه! مى ‏پوشانيم.
فرمود: «نه! همان باقى‏ مانده ‏اش را هم كنار مى ‏زنيد».
اين مَثَلى بود كه براى مردم زد؛ [يعنى‏] از كسى عيب و گناهى مى ‏شنوند و خود بر آن مى ‏افزايند و بيش از آنچه بوده است، بازگو مى ‏كنند.(۲)

۳. عيسى بن مريم عليه السلام: به عيب‏هاى مردم چون سروران منگريد؛ به عيب‏ هايشان با نگاه غلامان بنگريد.(۳)

پاورقی:
(۱). تحف العقول: ص ۳۰۵ و ۵۰۲، بحار الأنوار: ج ۱۴ ص ۳۰۵ ح ۱۷.
(۲). تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۳۶، الصمت وآداب اللسان: ص ۵۷۳ ح ۶۴۵ نحوه وكلاهما عن خالد الربعي، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۰۶.
(۳). تحف العقول: ص ۵۰۲، الأمالي للمفيد: ص ۲۰۹ ح ۴۳ عن ابن سنان عن الإمام الصادق عنه عليهما السلام نحوه، بحار الأنوار: ج ۱۴ ص ۳۰۶ ح ۱۷.