۱. عيسى بن مريم عليه السلام‏: اى جمع ياران! مراقب باشيد كه دنيا افسونتان نكند. به خدا سوگند كه آن از هاروت و ماروت افسونگرتر است! بدانيد كه دنيا رفتنى است و آخرت آمدنى، و براى هر يك از اين دو، فرزندانى است. پس شما از فرزندان آخرت باشيد نه از فرزندان دنيا؛ زيرا امروز، روز عمل است و حسابرسى نيست، و فردا روز حسابرسى است و عمل در كار نيست.(۱)

۲. عيسى بن مريم عليه السلام، با لباس پشمينى، ريسيده و بافته و دوخته شده به دست مريم، بالا برده شد. وقتى به آسمان رسيد، ندا داده شد: «اى عيسى! زيور دنيايى را بينداز».(۲)و(۳)

۳. عيسى بن مريم عليه السلام: دنيا را بى‏ مقدار شماريد تا برايتان بى‏ مقدار شود. آن را خوار داريد تا آخرت نزدتان ارجمند شود. دنيا را ارجمند مداريد كه آخرت برايتان بى ارج مى ‏شود. دنيا شايسته گراميداشت نيست؛ او در هر روز، به گناهى و زيانى فرا مى ‏خواند.(۴)

۴. عيسى بن مريم عليه السلام: اى كه دنيا را مى‏ جويى تا كار نيك كنى! ترك دنيا، خود، نيك‏ترين كار است.(۵)

۵. عيسى بن مريم عليه السلام‏- به حواريان: همان طور كه شاهان، حكمت را براى شما وانهادند، شما دنيا را براى آنان وانهيد.(۶)

۶. عيسى بن مريم عليه السلام‏- به حواريان-: شكيباترين شما بر بلا، زاهدترين شما به دنياست.(۷)

۷. حواريان به عيسى عليه السلام گفتند: چه بخوريم؟
فرمود: «نان جوين و علف بيابان بخوريد».
گفتند: چه بياشاميم؟
فرمود: «آب خالى بنوشيد».
گفتند: چه چيز را بالين خود سازيم؟
فرمود: «زمين را بالين خود سازيد».(۸)
گفتند: تو ما را در زندگى به هر چه سخت است، فرمان مى ‏دهى؟!
فرمود: «راه نجات شما در اين است. شما به ملكوت آسمان‏ها وارد نمى ‏شويد مگر آن كه هر يك از شما اين كارها را با ميل و رغبت انجام دهد».
گفتند: چگونه اين كارها را انجام دهيم؟
فرمود: «آيا نمى ‏بينيد كه انسان هرگاه گرسنه شود، دوست داشتنى ‏ترين چيز نزد او يك تكّه نان است، اگر چه جوين باشد؟ و هرگاه تشنه شود، دوست داشتنى ‏ترين چيز برايش آب است، اگر چه آب خالى باشد؟ و هرگاه مدّتى طولانى در شب نخوابد، دوست داشتنى ‏ترين چيز برايش آن است كه لختى سر بر زمين گذارد و بخوابد؟!».(۹)

۸. حواريان به عيسى بن مريم عليه السلام گفتند: خوراك تو چيست؟
فرمود: «نان جو».
گفتند: پوشاك تو چيست؟
فرمود: «پشمينه».
گفتند: زيرانداز تو چيست؟ فرمود: «زمين».
گفتند: اينها همه سخت‏ند!
فرمود: «هرگز به ملكوت آسمان‏ها و زمين نمى ‏رسيد مگر آن كه اين كارها را با لذّت (/ ميل) انجام دهيد».(۱۰)

۹. حواريان به عيسى عليه السلام گفتند: چرا تو روى آب راه مى ‏روى، ليكن ما توان آن را نداريم؟
به آنان فرمود: «دينار و درهم در نظر شما چگونه اند؟ گفتند: نيكويند.
فرمود: «امّا نزد من با كلوخ يكسان اند».(۱۱)و(۱۲)

۱۰. عيسى بن مريم عليه السلام مى ‏فرمود: «هيچ كس‏ به حقيقت ايمان دست نمى ‏يابد، مگر اين كه باكش نباشد كه چه كسى دنيا را خورد».(۱۳)

۱۱. عيسى بن مريم عليه السلام‏ اى جمع ياران! مسجدها را سكونت گاه بگزينيد، و خانه هايتان را چون مهمان‏خانه. شما را در اين جهان، خانه‏ ى نيست؛ شما ره‏گذرانى بيش نيستيد.(۱۴)

۱۲. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: غذاى غالب عيسى عليه السلام باقلا بود، و هیچ گاه غذاى پخته نخورد.(۱۵)

پاورقی:
(۱). الدرّ المنثور: ج ۱ ص ۲۴۴ نقلًا عن الخطيب، الفردوس: ج ۳ ص ۱۹۶ ح ۴۵۴۸ وليس فيه ذيله من« وأنّ لكلّ واحد» وكلاهما عن ابن عمر عن رسول اللَّه صلى الله عليه و آله.
(۲). المِدرَعَة: ثَوبٌ كَالدُّرّاعَةِ، ولا يكون إلّامن صوفٍ خاصّة. وقيل: الدُّرّاعَة: جُبَّة مشقوقَة المُقَدَّم( تاج‏العروس: ج ۱۱ ص ۱۰۸« درع»).
(۳). تفسير العيّاشي: ج ۱ ص ۱۷۵ ح ۵۳، بحار الأنوار: ج ۱۴ ص ۳۳۸ ح ۹ وج ۶۷ ص ۳۱۵ ح ۲۱.
(۴). أعلام الدين: ص ۲۷۹؛ كشف الخفاء: ج ۱ ص ۴۰۸ ذيل ح ۱۳۱۰، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۰۵ نقلًا عن ابن أحمد وكلاهما عن عمران بن سليمان نحوه.
(۵). تنبيه الخواطر: ج ۱ ص ۱۳۴؛ إحياء العلوم: ج ۳ ص ۳۰۴.
(۶). الزهد لابن حنبل: ص ۱۱۷ عن خالد بن حوشب، الزهد لابن المبارك: ج ۱ ص ۹۶ ح ۲۸۴، حلية الأولياء: ج ۵ ص ۷۴ الرقم ۲۹۹، فتح الباري: ج ۱۳ ص ۴۹ ذيل ح ۷۰۹۸ كلّها عن خلف بن حوشب، جامع بيان العلم وفضله: ج ۱ ص ۱۰۶ عن لقمان أو عيسى عليهما السلام، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۰۱.
(۷). تحف العقول: ص ۳۹۳ عن الإمام الكاظم عليه السلام وص ۵۰۹، بحار الأنوار: ج ۱ ص ۱۴۶ ح ۳۰؛ البداية والنهاية: ج ۹ ص ۳۰۰، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۰۵ نقلًا عن أحمد وكلاهما عن وهب بن منبه نحوه.
(۸). الماء القَراحُ: الماء الذي لم يخالطه شي‏ء يُطيَّب به كالعسل والتمر والزبيب( النهاية: ج ۴ ص ۳۶« قرح»).
(۹). الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۱۱ نقلًا عن أحمد.
(۱۰). المصنّف لابن أبي شيبة: ج ۷ ص ۴۶۲ ح ۱۱ وج ۸ ص ۱۱۱ ح ۴.
(۱۱). المَدَر: الطينُ المتماسك( النهاية: ج ۴ ص ۳۰۹« مدر»).
(۱۲). تنبيه الخواطر: ج ۱ ص ۱۵۶؛ إحياء العلوم: ج ۳ ص ۳۴۴.
(۱۳). تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۱۳، البداية والنهاية: ج ۲ ص ۸۸.
(۱۴). المصنّف لابن أبي شيبة: ج ۸ ص ۱۱۳ ح ۱۷ عن ميمون بن سياه وج ۷ ص ۴۶۲ ح ۱۰، الزهد لابن المبارك: ج ۱ ص ۱۹۸ ح ۵۶۳، تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۲۳ و ۴۲۴ كلّها عن أبي هريرة نحوه، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۰۳.
(۱۵). مكارم الأخلاق: ج ۱ ص ۳۹۷ ح ۱۳۴۵ عن أنس، بحار الأنوار: ج ۶۶ ص ۲۶۶ ح ۵؛ تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۲۵ وفيه« القاقلى» بدل« الباقلى»، الفردوس: ج ۳ ص ۲۷۲ ح ۴۸۱۴ كلاهما عن أنس، كنز العمّال: ج ۱۱ ص ۵۰۴ ح ۳۲۳۵۷.