۱. عيسى بن مريم عليه السلام: از خدا بپرهيزيد و براى خدا كار كنيد، نه براى شكم ‏هايتان. به اين پرندگان بنگريد، نه مى ‏دِرَوند و نه مى‏ كارند؛ امّا خداوند، روزى‏شان مى ‏دهد.(۱)
اگر مى‏ گوييد كه شكم‏هاى شما بزرگ‏تر از شكم‏هاى پرندگان است، اين گاوان و خران هم كشت و زرعى نمى ‏كنند؛ ولى خداوند، به آنها نيز روزى مى ‏دهد. از زوايد دنيا دورى كنيد؛ زيرا كه اينها نزد خدا پليدند.(۲)

۲. عيسى بن مريم عليه السلام: به راستى به شما مى ‏گويم: غمِ خوردنى و نوشيدنى ‏تان را نخوريد؛ چرا كه خداوند هيچ جانى را بزرگ‏تر از روزى ‏اش، و هيچ تنى را بزرگ‏تر از پوشاكش نيافريده است، پس عبرت بگيريد.(۳)و(۴)

۳. عيسى بن مريم عليه السلام شامى را براى چاشتْ ذخيره نمى ‏كرد، و چاشتى را براى شام، و مى ‏فرمود: «هر قومى روزىِ خود را دارد». او پشمينه مى‏ پوشيد، و [برگ و ميوه‏] درخت مى ‏خورد، و هر كجا كه شب مى ‏شد، همان جا مى‏ خوابيد.(۵)

۴. عيسى عليه السلام شامى را براى چاشت نگه نمى‏ داشت و چاشتى را براى شام؟! از برگ درختان مى‏ خورد و از آب باران مى ‏آشاميد. پلاس مى ‏پوشيد، و هر جا كه شب فرامى ‏رسيد، همان جا مى ‏خوابيد، و مى ‏فرمود: «هر روزى، روزىِ خود را مى ‏آورد».(۶)و(۷)

۵. عيسى بن مريم عليه السلام: غمِ روزىِ فردا را مخور كه اين كار، خطاست.(۸)

۶. عيسى بن مريم عليه السلام: غم روزىِ فردا را مخوريد؛ زيرا اگر فردا از عمرتان باشد، روزىِ شما با عمرتان مى‏ آيد، و اگر از عمرتان نباشد، پس براى عمرِ ديگران غم مخوريد.(۹)

پاورقی:
(۱). الرجسُ: القذر( النهاية: ج ۲ ص ۲۰۰« رجس»).
(۲). المصنّف لابن أبي شيبة: ج ۸ ص ۱۱۲ ح ۷، البداية والنهاية: ج ۲ ص ۹۰، تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۴۴ كلّها عن سالم بن أبي الجعد، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۰۷.
(۳). في المصدر:« بما لا تأكلون»، ويبدو ما أثبتناه في المتن نقلًا من الدرّ المنثور، هو الأصوب.
(۴). تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۴۵ عن أنس، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۱۳، وراجع: التوكّل.
(۵). المصنّف لابن أبي شيبة: ج ۷ ص ۴۶۲ ح ۷ وج ۸ ص ۱۱۱ ح ۱، تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۱۵ عن هلال بن يساف نحوه وفيه« يخبئ» بدل« يرفع».
(۶). المِسحُ: الكساءُ من الشعر( لسان العرب: ج ۲ ص ۵۹۶« مسح»).
(۷). كنز العمّال: ج ۱۱ ص ۵۰۴ ح ۳۲۳۵۸ نقلًا عن الحكيم عن أنس.
(۸). البداية والنهاية: ج ۲ ص ۸۹، تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۲۶ عن عتبة بن يزيد، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۰۲.
(۹). تنبيه الخواطر: ج ۱ ص ۲۷۸.