در اناجیل فعلی متاسفانه دربارۀ حضرت مریم لحنی که در خور او باشد دیده نمی شود.

در انجیل مرقس لحن از همه بدتر است زیرا که مرقس از مریم، و برادران حضرت عیسی- فرزندان یوسف نجّار- چنان سخن می‌گوید که گویی هیچکدام به آن حضرت ایمان نداشتند، بلکه مثل مخالفان عیسی او را جن زده یا رئیس دیوها می‌دانستند ،(مرقس۳: ۳۲ تا ۳۵) . وقتی که به عیسی می‌گویند مادر و برادرانت بیرودن در منتظرند تا ترا به خانه ببرند، عیسی گفت مادر من و برادرانم کیانند؟ مادر و برادران و خواهران من همین‌ها هستند که اینجا در اطراف من نشسته‌اند و ارادۀ خدا را به جا می‌آورند( یعنی به من ایمان آوردند).
این سخن می‌تواند بدین معنی تفسیر شود که مریم و فرزندانش به عیسی ایمان نداشتند و ارادۀ خدا را به جا نمی‌آورند و گذشته از این مرقس تصریح می‌کند (۳: ۲۱) که علت آنکه مادر و برادرانش آمده بودند او را به خانه ببرند این بود که او بیخود شده که نشان می دهد خانوادۀ مسیح این تهمت‌ها را پذیرفته بودند(فرهنگ هارپر ص ۶۱۱)

آیا این است برداشت مرقس از علت آمدن مادر و برادران عیسی برای بردن او به خانه؟

در انجیل متّی (۱۲: ۴۶ تا ۵۰) و انجیل لوقا (۸: ۱۹ تا ۲۱) هم این مطلب آمده است ولی لحن آنها کمتر گزنده است. پاسخ عیسی که گفته اینها مادر و برادر و خواهر من نیستند بلکه مؤمنان به من خویشان من هستند ظاهراً به علت آن بوده که عیسی از این رفتار مادر و برادرانش ناراحت شده و انتظار داشته که آنها هم به او ایمان آورند و در حلقۀ مؤمنان به او بنشینند، نه آنکه با مخالفان همصدایی یا همدمی کنند و بخواهند به اصطلاح دعوا را ختم کنند. اگر چنین باشد بسیار جای تعجّب دارد، زیرا که مریم از همان هنگام که روح القدس نزد او آمد تا او را به داشتن فرزندی بشارت دهد، از چنین نعمتی که خدا نصیب او کرده است شکرگزاری کرد و سرود و دعا خواند (انجیل لوقا ۱: ۴۶ تا ۵۵). قضیۀ فوق در انجیل لوقا به روایت دیگری هم آمده است(۱۱: ۲۷ و ۲۸) که دشمنان عیسی به او تهمت زدند که او به کمک رئیس دیوها می‌تواند دیوها را از تن مردم خارج کند زیرا که با او شریک است عیسی در پاسخ به وعظ پرداخت و در این میانه زنی از بین جمعیت فریاد زد:« خوشا به حال آن کسی که تورا حمل کرد و پستانهایی که مکیدی» ( یعنی خوشا به حال مریم)، اما عیسی به جای آنکه خوشحال شود پاسخی می‌دهد که معنایش این است که مریم کلام خدا را نمی‌شنود و آن را حفظ نمی‌کند پس خوشا به حال کسانی که کلام خدا را می‌شنوند و حفظ می‌کنند( قس: لوقا۸: ۲۰ تا ۲۵) این لحن انجیل در نظر محققان غربی تند است حتی اگر آن را به معنای خوبی تأویل کنیم (نک: فرهنگ هارپر ص ۶۱۱)
مرقس ، عیسی را نجّار می‌داند- یعنی شغل پدرش را داشته است- و برای او چهار برادر با ذکر نام و تعدادی خواهر بدون ذکر نام قائل شده است (۶: ۳ تا ۶). و وقتی عیسی می شنود که شخصی تعجّب کرده بود که عیسای نجّار که مادر و برادرش را می‌شناسیم معجزه می‌کند در پاسخ می‌گوید (مرقس۶: ۴) « نبی بی‌حرمت نباشد جز در وطن خود و میان خویشان [یعنی مادر و برادارن و خواهرانش] و در خانۀ خود» عیسی دل خوشی از مادر و برادران و خواهرانش نداشته و در خانه او را به قول عوام تحویل نمی‌گرفته‌اند. در انجیل یوحنّا (۷: ۵) تصریح می‌کند که برادران عیسی به او ایمان نیاورده بودند( نک: قاموس کتاب مقدس ص ۱۷۰ذیل کلمۀ برادر).
دیگر آنکه متّی می‌نویسد که مریم و یوسف - شوهرش - در هنگام ولادت عیسی در بیت لحم بودند ولی لوقا می‌گوید آنها در ناصره بودند که برای آمارگیری نفوس به بیت لحم رفتند ( نیز نک: بند ۴۸- ۲۰)
همین فرازها برای کسانی که طالب حقیقت باشند نقطه شروع خوبی است