توبه به معنای پشیمانی از گناه است.

کسی که گناهی کرده سعی می کند با توبه ، دوباره محبت خدا را به سوی خود جلب نماید.
در اسلام برای هر گناهی توبه ای در نظر گرفته شده. گناهانی که حق خدا در آنها نادیده گرفته شده و گناهانی که حق مردم در آن از بین رفته است. در مورد اول ، شخص باید از خدا بخواهد که او را ببخشد و اگر کار واجبی را ترک کرده آنرا انجام دهد و در مورد دوم باید به غیر از خدا از کسی که به او ظلم کرده نیز عذر خواهی نموده و اگر مال او را از بین برده به وی باز گرداند و اگر آبروی او را ریخته برای او کسب آبرو کند یا از طرف او کار نیک انجام دهد و برای گناهان کسی که به او ظلم کرده طلب مغفرت نماید. 
توبه کردن چند مرحله دارد
مرحله اول پشیمانی قلبی است
مرحله دوم گفتن ذکر استغفرالله ربی و اتوب الیه است
مرحله سوم جبران گذشته است
و مرحله چهارم تصمیم جدی برای انجام ندادن آن گناه
انجام تمام این مراحل بسیار خوب است اما اگر کسی نتواند همه را به صورت کامل انجام دهد به هر اندازه که می تواند انجام دهد و امیدوار باشد که خدا او را ببخشد.
بهترین زمان توبه بلافاصله بعد از گناه یا در اولین فرصتی است که انسان متوجه اشتباه خود می شود.
مهمترین فایده توبه این است که از انباشت گناهان و سنگین شدن بار انسان جلوگیری می کند. چون گناهان زیاد باعث سیاهی قلب و دور تر شدن هر چه بیشتر انسان از خدا می شود و کار توبه این است که این روند را برعکس نماید. در واقع توبه و گناه در دو جهت کاملا مخالف هم عمل می کنند.
یکی از کارهایی که شخص گنهکار باید انجام دهد این است که نزد خدا به گناه خود اعتراف نماید. این کار باعث قبول مسئولیت و مقدمه ای برای بازگشت و جبران اشتباه بحساب می آید. در اسلام اعتراف به گناه نزد دیگران از آن جهت که باعث نشر گناه و از بین رفتن آبروی افراد می شود ممنوع بوده و این کار خود گناه دیگری است.