ايمان یعنی باور داشتن

از نظر اسلام ، ایمان دو مرحله دارد

اقرار به زبان و عمل به احكام

كسي كه خدا و پیامبر را قبول داشته باشد مسلمان است و كسي كه دستورات و احكام ديني را با ميل و رغبت انجام دهد مومن نامیده می شود

بنابراين به كسي كه دستورات ديني را با اكراه انجام مي دهد يا عمدا گناه مي كند مومن گفته نمي شود در واقع به هر اندازه كه انسان در عمل به احكام مشتاق باشد و از انجام گناهان دوري كند درجات بالاتري از ايمان را دارد

در اسلام ايمان و عمل هميشه همراه يكديگرند به طوري كه يكي از آنها بدون ديگري پذيرفته نمي شود يعني كسي كه ايمان داشته باشد ولي در عمل به دستورات ديني كوتاهي كند ايمان او فايده اي براي او نخواهد داشت همچنین كسي كه اعمال خوبي داشته باشد ولي قلب او از ايمان خالي باشد اعمال دینی از او پذيرفته نمي شود

در واقع كسي كه ايمان دارد ولي به آن عمل نمي كند مانند كسي است كه در مدرسه ثبت نام كرده ولي درس نمي خواند و كسي كه درستكار است ولي ايمان ندارد مانند كسي استكه درس مي خواند ولي در هيچ مدرسه اي ثبت نام نكرده است

از طرفي ايمان و عمل كامل كننده يكديگرند ؛ ايمان باعث عمل درست و عمل باعث افزايش ايمان مي شود تا جایی که مي توان انسان مومن را از رفتارش شناخت پس كسي كه رفتار درستي ندارد در واقع ايمان درستي ندارد هر چند ادعاي آن را داشته باشد. بنابراين ايمان حقيقي آن است كه در رفتار نيز قابل مشاهده باشد

در اسلام ايمان بر عمل مقدم است.

ايمان قلب انسان را روشن مي كند و قلب نوراني باعث عمل صالح مي شود مانند اتاقي كه در درون آن روشنايي باشد و نور آن از روزنه ها و پنجره هايش به بيرون روشنايي ببخشد

انسان مومن از قلب آرامی برخوردار است و از روبرو شدن با مشكلات نمي هراسد ، از سعي و تلاش دست برنمي دارد و هيچ گاه از رحمت خدا نااميد نمي شود

براي شخص با ايمان در قرآن نشانه هاي زيادي ذكر شده كه از جمله آنها مي توان به تواضع و فروتني ، عفو و گذشت ، امانت داري و پاكدامني اشاره كرد