دین یعنی قانون
قانونی كه هم برای زندگی دنیا و هم برای آخرت انسانها وضع شده است
قوانین اسلام امر ونهی هایی دارد به این امر و نهی ها حلال و حرام میگویند
حلال یعنی آنچه انجام آن مورد رضایت خداوند است و حرام بعكس آن است
آنچه مسلم است نفع و ضرر كارهای ما به خود ما می رسد كه گاهی در حوزه مسائل جسمی و روحی و گاهی دنیوی و اخروی و گاهی در ابعاد اجتماعی زندگی ما است رعایت یا عدم رعایت هر یك از این مسائل در كوتاه مدت و بلند مدت تاثیراتی را بر زندگی ما خواهد گذاشت
پس اگر اسلام انسان را از خوردن شراب یا مردار نهی كرده یقینا به خاطر برخی تاثیرات و ضررهای جسمی و روحی آن بوده چرا كه خداوند همه نعمتها رابه خاطر انسانها آفریده ؛ به همین خاطر هیچگاه ما را از استفاده درست و مفید از آنها منع نمی كند
از طرفی اسلام دین اعتدال و میانه روی است و با سختگیری مخالف است و رعایت حلال و حرام به اندازه توان انسانها قرار داده شده و نه بیشتر مثلا كسی كه در حال مرگ است و دسترسی به هیچ غذای دیگری ندارد میتواند از گوشت مردار استفاده كند تا زنده بماند ولی این یك استثنا است
از طرفی عمل به احكام به شرط علم به آن بر شخص واجب می شود و تا كسی علم به حكمی نداشته باشد رعایت آن برای او لازم نیست