پیامبر اکرم درباره شفاعت می‌فرماید: شفاعت من برای گناهکاران امتم خواهد بود که مرتکب گناهان کبیره شده باشند(گناه کبیره گناهی است که در قرآن برای آن وعده عذاب داده شده باشد)
شفاعت یعنی اینکه کسی خطایی کرده باشد ویک نفر دیگر واسطه شود تا شخص خطاکار به خاطر خطایش مجازات نشود.
بسیاری از مسلمانان از جمله تمام شیعیان شفاعت را باور دارند. آنها شفاعت را به طور کامل مربوط به خداوند می دانند و معتقدند کسی بی‌اذن او نمی‌تواند شفاعت نماید. بر این اساس اگر خداوند از بنده‌ای راضی باشد به شفیعان اجازه می‌دهد در حق او برای گناهانش شفاعت کنند. 
طبق عقاید مسلمانان انسانهای خوب می توانند برای گنهکاران شفاعت کنند طبق این عقیده حتی اعمال ما (مانند عبادات - هر کاری که برای خدا انجام شود عبادت است-) در روز قیامت ، صورت عینی به خود می گیرند و می توانند از صاحب خود شفاعت نمایند. از دیگر شفیعان روز قیامت می توان به قرآن و ادعیه اشاره کرد که به شکلی که گفته شد شفیع شخص گنهکارمی شوند. از مهمترین افرادی که عده زیادی را در قیامت شفاعت می کنند امام حسین علیه السلام و سایر ائمه هستند.
البته برخی ، شفاعت را با پارتی بازی اشتباه می گیرند و گمان می کنند اگر کسی اشتباهی کرد و دیگری واسطه شد تا آن اشتباه بخشیده بخشیده شود این دور زدن قانون است و باعث تشویق فرد خطاکار می گردد در حالی که شفاعت در اسلام اصلا به این معنا نیست. چون اولا نه هر کسی شامل قانون شفاعت می شود نه هر گناه و اشتباهی و ثانیا خداوند باید شخصی را که می خواهد شفاعت کند قبول داشته باشد و به او اجازه این کار را بدهد ، بدیهی است که در صورت عدم وجود شرایط لازم ، شفاعتی در کار نخواهد بود.
به عنوان مثال ، بت پرستان ، بتها را واسطه و شفیع خود به درگاه الهی قرار داده بودند در حالی که قرآن این قضیه را رد کرده و بتها را برای شفاعت کردن نزد خدا معتبر نمی دانست.
وَ یعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا یضُرُّهُمْ وَ لا ینْفَعُهُمْ وَ یقُولُونَ هؤُلاءِ شُفَعاؤُنا عِنْدَ اللَّهِ قُلْ أَ تُنَبِّئُونَ اللَّهَ بِما لا یعْلَمُ فِی السَّماواتِ وَ لا فِی الْأَرْضِ سُبْحانَهُ وَ تَعالی عَمَّا یشْرِکون(۱۸ یونس) آنها غير از خدا، چيزهايى را مى‏پرستند كه نه به آنان زيان مى‏رساند، و نه سودى مى‏بخشد؛ و مى‏گويند: «اينها شفيعان ما نزد خدا هستند!» بگو: «آيا خدا را به چيزى خبر مى‏دهيد كه در آسمانها و زمين سراغ ندارد؟!» منزه است او، و برتر است از آن همتايانى كه قرار مى‏دهند!
دقت در این آیه دو نکته را برای ما روشن می کند
اول اینکه بت پرستها ، بتها را خدا دانسته و آنها را به همین عنوان می پرستیدند(وَ یعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ) و دوم اینکه می گفتند اینها می توانند واسطه بین ما وخدا(آفریننده جهان) شوند تا خدا گناهان ما را ببخشد یا حاجات ما را بدهد! یعنی بتها را هم خدا می دانستند هم واسطه بین مردم و خدا! اما خداوند در همین آیه می فرماید: " آيا خدا را به چيزى خبر مى‏دهيد كه در آسمانها و زمين سراغ ندارد؟!" یعنی کسانی را واسطه قرار می دهید که خدا آنها را به عنوان واسطه و شفیع قرار نداده و قبول ندارد؟! و برای تکمیل این موضوع ، می فرماید : "منزه است او، و برتر است از آن همتايانى كه قرار مى‏دهند!"
پس خداوند فقط شفاعت کسانی را قبول می کند که آنها را به عنوان شفیع قرار داده باشند
" وَ لاتَنْفَعُ الشَّفاعَةُ عَنْدَهُ إِلاّ لِمَنْ أَذِنَ لَهُ"(سبا ۲۳)«شفاعت کسی سودی نمی‌بخشد مگر شفاعت آن کس که خدا به او اذن دهد. به علاوه ، هر کس می خواهد از شفاعت کسی که خدا به او اذن داده استفاده کند نباید درباره آن شخص غلو و زیاده روی نماید مانند مسیحیان که درباره مسیح غلو می کنند و او را خدا می دانند در حالی که خداوند ، فقط او را پیامبر قرار داده نه خدا! از این جهت کسی که مسیح را خدا بداند از شفاعت مسیح بی بهره خواهد بود 
وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَٰهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ ِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ . . .
و (یاد کن) آن گاه که (در قیامت) خدا گوید: ای عیسیِ ، آیا تو به مردم گفتی که من و مادرم را دو خدا قرار دهند؟ عیسی می گوید: خدایا، تو منزهی، هرگز من چنین سخن ناحقی را نگفته ام که اگر گفته بودم تو می دانستی
دقت کنید که این آیه نمی خواهد بگوید خدا در روز قیامت از مسیح سوال می کند تا بداند که آیا او چنین کاری کرده است یا نه ( چون خدا همه چیز را می داند) بلکه این سوال را در حضور مسیحیانی می پرسد که ادعا می کنند مسیح گفته من خدا هستم و باید او را پرستند!
از طرفی مسیحیان اعتقاد دارند که مسیح با رفتنش روی صلیب کفاره گناهان ما شد در واقع او را شفیع بین مردم و خدای پدر برای بخشیده شدن گناهان می دانند در عین حال معتقدند که مسیح خودش نیز خداست! هر چند هیچ توضیح قانع کننده ای برای اینکه معلوم شود چگونه مسیح هم خدا و هم واسطه بین مردم و خداست نمی دهند ولی این قضیه را از اصول اعتقادی خود می دانند به علاوه که روح القدس را هم خدا دانسته و هر سه اینها ( خدای پدر،خدای پسر،خدای روح القدس) را یکی می دانند و در عین حال سه تا!!! و به این می گویند تثلیث
به هر حال باور به واسطه و شفیع بودن مسیح در اسلام – اگر کسی او را پیامبر خدا بداند نه خدا – درست است اما اگر عقیده اش بر این باشد که مسیح خدا ، و واسطه ای برای کفاره شدن گناهان ماست ، چنین چیزی در اسلام مردود و غیر قابل قبول است