فدا و گناه نخستین
همه پیروان ادیان ابراهیمی معتقدند که خداوند، ابتدا، آدم و حوا را خلق کرد؛ آنها را در بهشت جای داد و به ایشان نعمت های گوناگون عطا کرد. اما آنها را از خوردن میوه یک درخت منع کرد. ابلیس که دشمن آدم بود، او و همسرش را وسوسه کرد و آنها از میوه ممنوعه خوردند و با این کار از بهشت رانده شده و به زمین آمدند. اما در این میان فقط مسیحیان معتقدند گناه آدم و حوا به نسل آنها سرایت کرد و همه ما انسانها از آن جهت که نسل آنها هستیم، گناهکار و زیر غضب خدا هستیم. مسیحیان از گناه آدم و حوا به عنوان گناه نخستین یاد می کنند.
آنها معتقدند آدم و فرزندان او باید به طریقی با خدا آشتی می کردند. و برای این کار باید کفاره این گناه را پرداخت می کردند تا خداوند بتواند آنها را ببخشد. مسیحیان معتقند تا قبل از شریعت موسی، راهی برای بازگشت آدم به دامن محبت خداوند وجود نداشت. خداوند از میان تمامی ملت ها، قوم بنی اسرائیل را برگزید و شریعت و عهدی را برای آنها قرار داد تا با عمل به آن محبت خدا را نسبت به خود جلب کنند و غضب خدا را خاموش نمایند.
طبق این عهد اگر بنی اسرائیل به تمام این شریعت عمل می کردند، نجات پیدا می کردند و آشتی با خدا حاصل می شد. اما آنها نتوانستند به همه این شریعت عمل کنند. مسیحیان معتقدند که بعد از آن خداوند عهد جدیدی با انسانها بست. طبق این عهد، می بایست شخص بی گناهی واسطه و کفاره گناه نخستین آدم شود. اما چون این گناه به همه نسل بشر سرایت کرده بود و هیچ بی گناهی وجود نداشت، لازم بود تا یک موجود بی گناه این رسالت را انجام دهد. و هیچ موجودی به غیر از خداوند بی گناه نبود. از این جهت خدا تصمیم گرفت خود لباس جسم پوشیده به زمین بیاید و کفاره گناه آدم شود. مسیحیان معتقدند که این کار توسط پسر خداوند به نام عیسی مسیح انجام شد. از این جهت است که می گویند مسیح هم خدا و هم پسر خدا است.

طبق اعتقاد مسیحیان، اولین عهدی که خداوند با بنی اسرائیل بست عهد قدیم نام داشت و بعد از آمدن مسیح خداوند عهد دیگری با همه مردم بست که به آن عهد جدید می گویند. طبق این عهد تمام مردم برای نجات به جای شریعت باید به عیسی مسیح به عنوان خدا و نجات دهنده ایمان بیاورند تا در ملکوت خدا وارد شوند. اگر چه در نگاه اول اعتقاد به چنین آموزه ای بدیع و جدید به نظر می رسد اما با یک پژوهش ساده می توان نظیر همین آموزه را در اعتقادات بت پرستان نیز مشاهده کرد. آنها برای خشنودی خدایان یا ارواح و دلجویی از ایشان، انسان یا نیمه خدایانی که هم انسان بودند و هم خدا را قربانی یا به صلیب می کشیدند تا بشریت نجات یابد.
در بخش بعدی در این باره بیشتر توضیح خواهیم داد.