روابط با دیگران
اسلام برای ارتباط با دیگران یک سری محدودیت هایی را وضع کرده است. یعنی یک فرد مسلمان اجازه ندارد با هر کسی که بخواهد، رابطه ی آزادانه برقرار کند. در اسلام رابطه ی کاملا آزاد فقط برای زن و شوهر تعریف شده اما بقیه افراد شامل پدر، مادر، برادر، خواهر، عمو، دایی، خاله، عمه، پدربزرگ ، مادربزرگ، پدر و مادر همسر و . . . ، محدودیت های مخصوص به خود را دارند. به غیر از این افراد ، که نام آنها در این مجموعه ذکر نشده نامحرم به حساب می آیند . از تفاوت های محرم و نامحرم این است که ازدواج با محارم ممنوع است. و از تفاوت های همسر و سایر محارم، تفاوت نگاه کردن است. یک مسلمان نمی تواند با قصد لذت جویی به هیچ کسی غیر از همسر خود نگاه کند، هر چند از اقوام و خویشان او باشند.
در مورد رفتار ما با دیگران پس از اسلام آوردن دو نکته قابل اهمیت است:
نکته اول: رفتار ما باید به گونه ای باشد که دیگران رافت و رحمت اسلامی را در کارهای ما ببینند. و از این طریق جذب اسلام شوند. مانند کسی که در زمان امام صادق علیه السلام در یک خانواده مسیحی زندگی می کرد، او پس از مسلمان شدنش نزد امام آمد و از ایشان درباره ارتباط با خانواده اش سوال کرد، امام فرمودند : « از مادرت مراقبت کن و با او خوشرفتار باش، هنگامی که از دنیا رفت، خودت امور خاکسپاری مادرت را بر عهده بگیر و به دیگران وامگذار.» او به شهر خود برگشت و به مادرش با مهربانی خدمت کرد. تا اینکه روزی مادرش به او گفت: «وقتی مسیحی بودی این چنین با من خوشرفتاری نمی کردی. چطور از زمانی که مسلمان شده ای رفتارت با من تغییر کرده است؟» او توصیه امام صادق علیه السلام را در مورد خوشرفتاری با خانواده برای مادرش شرح داد. مادرش به او گفت دین تو بهترین دین است، آن را برای من توضیح بده. مادرش پس از توضیحات او مسلمان شد و مدتی بعد از دنیا رفت. (كافي، ج‏۳، ص ۴۱۰)
نکته دوم: پس از مسلمان شدن ممکن است از طرف نزدیکان، دوستان و حتی خانواده خود طرد شویم. تنها شدن و از دست دادن موقعیت اجتماعی مقدمه ناراحتی ها و مشکلاتی در زندگی ماست. اما می توان با ارتباط با خدا و حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف که امام زنده و حاضر در زمان ما هستند و آشنا شدن با دوستان جدید از جامعه مسلمانان این کمبود را جبران کرده و سختی های آن را برای خود آسان نمائیم.