مسیحیان بر این باورند که حضرت آدم علیه السلام گناه کرد و مورد غضب خدا قرار گرفت! لذا از بهشت بیرون رانده شد. آنان تحت تاثیر تعلیمات فردی به نام پولس معتقدند، گناه آدم و حوا به نسل بشر منتقل شد و همه انسانها از آن جهت که فرزند آدم هستند گنه کارند. به مرور زمان این ادعای پولس به یکی از بنیادی ترین آموزه های مسیحی تبدیل شد. به طوری که نفی آن موجب از بین رفتن تمام اصول مسیحیت خواهد شد.
مسلمانان اعتقاد دارند که هیچ کس بار گناه دیگری را به دوش نمی کشد هر کس مسئول اعمال خویش است. اما مسیحیان بر این اعتقادند که همه ابناء بشر بارکش گناه پدران خود هستند. و ریشه تمامی این گناهان به آدم بر می گردد.
اما موضع قرآن در این موضوع کاملا واضح و روشن است. آیات قرآن در این باره را می توان به دو دسته تقسیم کرد. طبق آیات دسته اول، بار گناه کسی را بر دوش کس دیگر نمی گذارند. بلکه هر کس مسئول اعمال خویش است. طبق آیات دسته دوم، مسیحیان گمان می کنند عیسی را کشته اند، در صورتي که او را نکشتند و به دار نياويختند، بلکه امر بر آنان مُشتبه شد و کساني که درباره او اختلاف کردند، نسبت به وضع وحال او در شک بودند، و جز پيروي از گمان و وهم، هيچ آگاهي و علمي به آن نداشتند، . با این ترتیب یکی از بنیادی ترین آموزه های مسیحیت یعنی به صلیب رفتن مسیح زیر سوال می رود. چرا که وقتی حضرت عیسی علیه السلام کشته نشده ، کفاره گناه دیگری را نیز نپرداخته است. بنابراین تمام مسیحیت با نفی گناه نخستین زیر سوال خواهد رفت و هیچکدام از اصول آن قابل دفاع نخواهد بود.

گناه کسی برعهده دیگری نیست:
• أَلاَّ تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى (نجم، ۳۸)
كه هيچ گنهكارى بارِ گناه ديگرى را بر دوش نمى‌گيرد.

• كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (مدثر، ۳۸)
[آرى] هركس در گرو اعمال خويش است.

نفی آموزه صلیب در قرآن:
• إِذْ قَالَ اللَّهُ یَا عِیسَى إِنِّی مُتَوَفِّیکَ وَرَافِعُکَ إِلَیَّ وَمُطَهِّرُکَ مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَجَاعِلُ الَّذِینَ اتَّبَعُوکَ فَوْقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ ثُمَّ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأَحْکُمُ بَیْنَکُمْ فِیمَا کُنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ (آل عمران ۵۵)
[ياد کنيد] هنگامي که خدا فرمود: اي عيسي! من تو را [از روي زمين و از ميان مردم] بر مي گيرم، و به سوي خود بالا مي برم، و از بودن در ميان اجتماع آلوده کافران پاک مي کنم، و آنان را که از تو پيروي کردند تا روز قيامت برتر از کساني که کافر شدند قرار مي دهم؛ سپس بازگشت شما به سوي من است، و در ميان شما در آنچه با هم اختلاف داشتيد [به حقّ و عدالت] داوري مي کنم. 

• وَبِکُفْرِهِمْ وَقَوْلِهِمْ عَلَى مَرْیَمَ بُهْتَانًا عَظِیمًا * وَقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ وَلَکِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ یَقِینًا * بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیْهِ وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا (نساء ۱۵۶-۱۵۸)
و [نيز] به سبب کفرشان [به نبوّت عيسي] و گفتارشان بر مريمِ [پاکدامن و آراسته به عفت] که افترا و بهتان بزرگي بود [لعنتشان کرديم]. (۱۵۶) و به سبب گفتارِ [سراسر دروغ] شان که ما عيسي بن مريم فرستاده خدا را کشتيم. در صورتي که او رانکشتند و به دار نياويختند، بلکه بر آنان مُشتبه شد [به اين خاطر شخصي را به گمان اينکه عيسي است به دار آويختند و کشتند]؛ و کساني که درباره او اختلاف کردند، نسبت به وضع وحال او در شک هستند، و جز پيروي از گمان و وهم، هيچ آگاهي و علمي به آن ندارند، و يقيناً او را نکشتند . (۱۵۷) بلکه خدا او را به سوي خود بالا برد؛ و خدا همواره تواناي شکست ناپذير و حکيم است. (۱۵۸)