۱. عيسى بن مريم عليه السلام: خوشا آن كه سكوتش، انديشيدن است و نگاهش عبرت آموختن، خانه اش گنجايش او را دارد [او با اهل خانه ناسازگار نيست كه واكنش آنان عرصه را بر وى تنگ كند] و براى گناه خويش مى‏ گريد و مردم از دست و زبانش در امان‏اند.(۱)

۲. عيسى بن مريم عليه السلام: به راستى به شما مى گويم: نخست، بدى را رها كنيد و سپس نيكى را بجوييد تا شما را سود بخشد؛ زيرا كه اگر نيكى را با بدى جمع كنيد، نيكى به شما سود نمى‏ رساند.(۲)

۳. عيسى بن مريم عليه السلام: دست از مردم بردار، بگذار از تو در آسايش باشند و كارى به كارشان نداشته باش. آنها را به خود واگذار، نه ستايش هايشان را بجوى و نه بدگويى هاى آنان را براى خود به دست آر و در پى كار خويش باش.‏(۳)

پاورقی:
(۱). الخصال: ص ۲۹۵ ح ۶۲ عن عبد اللَّه بن ميمون، عن الإمام الصادق، عن آبائه، عن الإمام عليّ عليهم السلام، مشكاة الأنوار: ص ۸۱ ح ۱۵۴ عن الإمام الصادق عن أبيه عنه عليهم السلام، أعلام الدين: ص ۱۲۹ عن الإمام عليّ عنه عليهما السلام، بحار الأنوار: ج ۱۴ ص ۳۲۰ ح ۲۳.
(۲). تحف العقول: ص ۵۱۰، بحار الأنوار: ج ۱۴ ص ۳۱۴ ح ۱۷؛ تاريخ دمشق: ج ۶۸ ص ۶۴ نحوه.
(۳). تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۳۸ وراجع: كتاب الصمت وآداب اللسان لابن أبي الدنيا: ص ۳۰۹.