۱. عيسى بن مريم عليه السلام‏ پيوسته مى ‏فرمود: احسان، آن نيست كه به كسى كه به تو احسان كرده، نيكى كنى. اين، تلافىِ كار خوب است؛ بلكه احسان، آن است كه به كسى كه به تو بدى كرده، نيكى نمايى.(۱)

۲. عيسى بن مريم عليه السلام: اى بنى اسراييل! آيا از خدا شرم نمى ‏كنيد؟! هر يك از شما نوشيدنىِ خود را تا از خس و خاشاك صاف نكند گوارا نمى ‏داند، ليكن از اين كه به حرامى به بزرگى ماده ‏فيلى دست يابد، باك ندارد! مگر نشنيده ‏ايد كه در تورات به شما گفته شده است: صله رحم كنيد و نيكى خويشاوندانتان را تلافى نماييد؟ و من به شما مى ‏گويم: با كسى كه از شما بريده است، پيوند برقرار سازيد؛ و به كسى كه از شما دريغ كرده است، عطا كنيد، و به آن كه با شما بدى كرده است، خوبى كنيد، و به كسى كه به شما دشنام داده است، سلام گوييد، و با كسى كه با شما خصومت ورزيده است، انصاف به خرج دهيد، و از كسى كه به شما ستم كرده، درگذريد، چنان كه دوست داريد از بدى كردن‏ هاى شما در گذرند، از گذشت خداوند نسبت به خود عبرت بگيريد.(۲)

آيا نمى ‏بينيد كه آفتاب خداوند بر نيك و بد شما مى ‏تابد و بارانش بر نيكوكار و گنهكارتان مى ‏بارد؟! پس شما اگر بجز كسى كه دوستتان دارد، دوست نمى‏ داريد، و جز به كسى كه به شما نيكى كرده است، نيكى نمى ‏كنيد، و جز به آن كه به شما عطا كرده است، عطا نمى ‏كنيد، در اين صورت، چه فضيلتى بر ديگران داريد؟! نابخردان نيز كه نه فضيلتى دارند و نه خرد [و درايتى‏]، اين كار را مى ‏كنند؛ بلكه‏ اگر مى‏ خواهيد دوست و برگزيده خدا باشيد، به كسى كه به شما بدى كرده است، خوبى كنيد، و از كسى كه به شما ستم كرده، درگذريد، و به كسى كه از شما روى گردانده، سلام كنيد. سخنم را بشنويد و سفارشم را به ياد سپاريد، و توصيه‏ ام را به كار بنديد تا دانشورانى فهيم باشيد.(۳)

۳. عيسى بن مريم عليه السلام: اگر دوست داريد كه دوستان خالصِ خدا، و نور فرزندانِ آدم كه آفريدگان اويند، باشيد، پس، از كسى كه به شما ستم كرده است، درگذريد و از كسى كه از شما عيادت نمى‏ كند، عيادت كنيد، و به آن كه به شما نيكى نمى‏ كند، نيكى نماييد ....(۴)

۴. عيسى بن مريم عليه السلام از عدّه ‏اى گذشت و آنان به او ناسزا گفتند؛ ولى عيسى عليه السلام به آنان به نيكى سخن گفت. بر عدّه‏ اى ديگر گذشت و آنها به او بيشتر ناسزا گفتند و عيسى به آنان بيشتر سخن نيك گفت.(۵) مردى از حواريان گفت: هر چه آنها بيشتر بد گفتند، تو بيشتر خوب گفتى. گويا با اين كار، ايشان را به خودت گستاخ مى ‏كنى!
عيسى عليه السلام فرمود: «هر انسانى آنچه نزد خود دارد، تقديم مى ‏كند». 

پاورقی:
(۱). الزهد لابن حنبل: ص ۷۴، تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۳۶، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۱۲، تفسير ابن كثير: ج ۶ ص ۳۰۳، تفسير الآلوسي: ج ۱۴ ص ۲۱۷ والثلاثة الأخيرة نحوه وكلّها عن الشعبي.
(۲). القذى‏: هو ما يقع في العين والماء والشراب من تراب أو تبن أو وسخ أو غير ذلك( النهاية: ج ۴ ص ۳۰« قذا»).
(۳). تحف العقول: ص ۵۰۳، بحار الأنوار: ج ۱۴ ص ۳۰۶ ح ۱۷.
(۴). الزهد لابن حنبل: ص ۱۱۸ عن ميسرة، حلية الأولياء: ج ۵ ص ۲۳۸ الرقم ۳۲۸ عن يزيد بن ميسرة نحوه، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۰۴.
(۵). تاريخ دمشق: ج ۴۷ ص ۴۳۷، البيان والتبيين: ج ۲ ص ۱۷۷ و ج ۳ ص ۱۴۰ كلاهما نحوه، الدرّ المنثور: ج ۲ ص ۲۱۲.